Jente Hoogeveen is 7 kilometer van de zee af geboren. Dat is niet hetzelfde als ‘aan zee’, maar betekent wel opgroeien met het geluid van meeuwen op de daken en een frisse zeewind door de straten die soms mee, maar meestal tegenwaait. Ze herinnert de fietsritten als kind door de zinderende stad op hete zomerdagen; het slingeren tussen de files door naar Scheveningen. Als tiener heeft ze een blauwe maandag op een surfboard gestaan, om er als snel achter te komen dat ze zich meer thuis voelt in het zand en op de boulevard met een schetsblok in de hand. Samen met haar zus – die wel raadt weet met een surfboard – is ze regelmatig op het strand te vinden. Zelf woont ze tegenwoordig aan de rand van de Veluwe waar de zandverstuivingen op de hei evengoed een duinlandschap vormen, maar dan in de luwte.

Haar atelier ligt vol met papiersoorten – liefst met een lichte structuur en kleine vezel –, halflege potten inkt en kroontjespennen in verschillende formaten. De surf- en strandcultuur is haar altijd blijven fascineren: het zien en gezien worden op de boulevard, de hoge coolness-factor op de boards voorbij de branding. Het erbij willen horen en niets willen missen. Niet het slagen, maar de pogingen tot fascineren haar. In fijne pentekeningen en met humor legt ze de momenten vast die niet bedoeld zijn om gezien te worden: een worsteling op de zwembadrand of het gevecht met een wetsuit.